Nieuws uit de Brugse regio
Ashton Brothers in de Stadsschouwburg
Brugge, woensdag 22/2/2012. De Ashton Brothers: Pepijn Gunneweg, Pim Mude, Joost Spijkers en Friso van Vemde zijn weer helemaal terug. In 2010 hadden ze een kleine onderbreking in hun tournee toen Friso ziek werd maar hij is weer helemaal genezen. "Treasures" is hun nieuwe show en tevens een jubileum want ze bestaan 10 jaar. Oude acts zoals de befaamde penisact, het giechelende nekloze ventje en de beklommen ladder met de tanden ( Friso ), werden opgesmukt en nieuwe halsbrekende en verrassende elementen en nummers werden toegevoegd. Ook een terugkeer van Joost die in de hoogte stunt met een doek en tegelijkertijd een prachtig nummer zingt. Men neme vier Ashtons, een lepel acrobatie, een vleugje slapstick, een snuifje geluidseffecten dit gemixt met goocheltoeren en versierd met muziek, zang en dans, niet te vergeten dit op een apart in elkaar gestoken podium te zetten en men is vertrokken voor 100 minuten heerlijk plezier en ambiance die zeer aanstekelijk op de lachspieren werkt. Nu eens seksistisch dan weer absurd en energiek, maar ook ook geestig sadistisch, onder meer in Pepijns visact. Alles begon ietwat morbide met vier lijkkisten en explodeerde hoog in de nok op rockende wijze op een originele stellage die doorheen de ganse show op diverse manieren gebruikt zou worden. Een prachtige goochelact is ook één van de hoogtepunten: alles start met enkele apen die plots vanaf het podium de zaal invliegen rondkrijsend en terugkomen met een handtas en even later met iemand uit het publiek. "Dit is Ben, en hij ...". Ben verdwijnt onder doeken wordt bekogeld door het publiek met tennisballen, die in het publiek waren gegooid, om dan te verdwijnen in een kist, de hoogte in getrokken, neergestort en uiteindelijk op het podium te staan musicerend als één van de Ashton Brothers. Ze zijn allen zo snel en op elkaar ingespeeld, zoals nu en dan dat ze één vormen met twee helften, sublieme choreografie. Bovenlichaam van de ene en onderstel van een ander. Op de grond, in de hoogte of zijdelings en verticaal, het maakt hen geen verschil. Dit is één van de grote kenmerken die hen uniek maakt op hun vlak. Jammer, maar weer niet echt een volle Stadsschouwburg. Maar hen niet gelaten, het doet niets af van de sfeer onder het aanwezige publiek.
Opm: de fotoreportage is beperkt, omdat er geen toestemming gegeven om beelden te schieten. Naast drie foto's van Leo Van Velzen konden we de Ashtons alleen vastleggen toen ze hun applaus in ontvangst namen en na enkele ovaties van het toneel verdwenen..
(Patrick Stieperaere-Eigen Berichtgeving/Foto: PS en LVV)
FN
De volledige fotoreportage vindt U hier...
Meer over Theater Evenementen
Afdrukvriendelijke versie
Mail permalink naar dit bericht