Brugge, maandag 8/8/2011. Reeds voor de derde keer had in Lissewege de hele dag een mini festival plaats in het kader van het MAfestival. Vanaf een eind voor elf uur waren de melomanen present om de 4 concerten te kunnen meevolgen.
Le Quator Romantique
Het begon om elf uur in de schuur van Ter Doest waar onder een fikse regenbui met de bijhorende insijpeling in de schuur, het 4 man tellende Duitse ensemble het openingsconcert van de dag verzorgde. Joachim Diesner op harmonium is de bezieler van het ensemble. Hij komt reeds vele jaren naar het festival en met zijn orkest hier mogen optreden was voor hem een droom die werkelijkheid werd. Ze speelden niettegenstaande de stortbui buiten zonnige muziek die perfect paste bij het aperitief dat na het concert zou gedronken worden. Ze brachten werk van Tchaikovsky, Schubert, Ponchielli, Saint-Saens, Wagner en Offenbach. Edward Semon lichtte ons achteraf toe hoe zijn cello was aangepast aan de muziek van toen en violist Vassili Voronin verdedigde waarom hij niet met de destijds gebruikelijk darmsnaren speelde maar wel met moderne stalen snaren: hij kon onvoldoende volume genereren om zijn spel tot zijn recht te laten komen onder de omstandigheden... Een zeer begrijpelijke reden.
Drie generaties Bach
Na de middag was er in de kerk van het polderdorp een concert van 'Les Passions de l'Ame' en de sopraan Ulrike Hofbauer. Zijn brachten werk van drie generaties Bach: Heinrich, Johann Sebastian, en Johan Christoph. Heel wat mensen die op de juiste plaats vooraan in de kerk zaten, hebben genoten van zowel zangeres als orkest. Wij zaten te ver naar achter om ten volle van de muziek te genieten. Achteraan in de kerk kwam alles ontgoochelend over.
Spiegels en een rode sjaal
Het derde muziekgebeuren van de dag speelde zich af in de spiegeltent. De italiaanse zangeres Lucilla Galeazzi en haar begeleider, de gitarist Davide Pollizzotto brachten Italiaanse volksliederen die getuigden van de sociale strijd uit de helft van de vorige eeuw (Foto). Enkele heel vlugge Tarantella's zweepten iedereen op en sommige nummers deden denken aan de CD 'La Tarantella' van Christina Pluhar met haar L'Arpeggiata. Een sfeervol concert alhoewel we door de wind die in de tent zeilen blies veel verloren van het commentaar tussendoor.
En om de dag af te ronden zong en speelde het jonge koor en orkest 'Pygmalion' Motetten uit de 17de en 18de eeuw en twee modernere werken van het einde van de 20ste eeuw. Volgens enkele aanwezigen mistte men hier gevoel bij de zangers. Maar de twee moderne werken mochten er wel zijn.