Nieuws uit de Brugse regio
Steve Harley brengt Stadsschouwburg in vervoering
Brugge, zondag 11/11/2012. Steve Harley weliswaar zonder zijn Cockney Rebels, maar met een 3-man acoustic show, bijgestaan door Barry Wickens op viool en James Lascelles op piano was in de Stadsschouwburg in Brugge. Oude glorie zou je zeggen, niets van dat want Steves stem klinkt als vanouds: velen kunnen een puntje zuigen aan wat de 61 jarige zanger in Brugge bracht.
Hoogtepunten
Op zondag 11 november 2012 werd er immers gegrasduind uit zijn magistraal oeuvre. Hoogtepunten van de avond vallen moeilijk te duiden, want smaken verschillen en naar het applaus en appreciaties van het publiek te horen mag men zeggen dat er geen echte hoogtepunten: het waren allemaal pareltjes van nummers, waarbij improvisatie -steeds al een sterk punt van Steve Harley- een grote rol speelde, ook bij de pracht van een versie van zijn hit "Sebastian". Nummers die uitdeinden en via solo's en uitgesponnen muzikale bijoutjes terug opbloeiden. Tijdens de versie van " The Lighthouse" mocht Barry zich volledig laten gaan, een pracht van een solo en dit was af te lezen op Steves gezicht.Humor
Na dit nummer kwam de respons van Steve, Britse ironie: "we let him play it everynight, so he might play it right". Tussen de nummers nog diverse uitlatingen richting publiek, zoals toen wanneer de show reeds meer dan een uur bezig was nog iemand kwam plaatsnemen in de zaal : " You have missed 'Sebastian' and also 'Make Me Smile', because for the first time, I started with it". Gelach in de zaal uiteraard, want het was een grap. Ook wist hij het Belgisch publiek nog te danken voor het kopen van "Sebastian", want dit was de startdroom voor een jonge muzikant. Het nummer werd in Engeland niet op de radio gedraaid, "Too long and too weird"? vroeg hij zich af. "Make Me smile" was de eerste nr. 1 hit in de UK. Wij Belgen hadden "Sebastian" op de wereldkaart geplaatst. En dan ging het alleen maar bergaf, lachte hij. Hij vond het ook lastig tijdens zijn toernee dat hij soms niet meer wist in welk land hij vertoefde. Zijn optreden in Verviers was apart, want hij sprak het publiek in het Nederlands aan, zonder reactie. Ze hadden er ook blijkbaar maar één hotel: het Verviers Hotel. Duitsland, Nederland, Belgie dat zijn drie talen en dat voor een Brit zei hij, stak zijn hand op, vier vingers, natuurlijk, ook Engels. Tijdens het nummer "Tumbling Down" vroeg hij aan het publiek om op het einde het refrein mee te zingen. "Oh! Dear, look what they've done to the blues, blues,blues". Dit werd dan ook mooi en harmonieus meegezongen, vele vele malen zelfs, tot hij zelf zei dat het oké was, want niemand wist of ze nu moesten stoppen of niet.Playlist
Enkele nrs. uit de playlist : gestart werd er met "Audience With The Man", ... , "Judy Teen", direct applaus van het publiek bij de inzet, het eerste Cockney Rebel nummer. Deze oude versies hadden allen een nieuw arrangement gekregen maar klonken als vanouds, "Mr Soft" en de reeds beschreven Cockney nummers. Verder nog prachtige versies van "The Coast Of Amalfi", "A Friend For Life", "Compared With You", ... Steve, Barry en James moesten na een kleine twee uur na het warme rechtstaande applaus jammer genoeg het podium verlaten of anders zaten we daar nog.(PS-Eigen Berichtgeving/Foto: Patrick Stieperaere)
De volledige fotoreportage vindt U hier...
Meer over Rock/Pop/... Evenementen
Afdrukvriendelijke versie
Mail permalink naar dit bericht