Nieuws uit de Brugse regio
Kabeljouw, tong, zalm, schelvis en platte schuiten in Zeebrugge
Brugge, vrijdag 23/11/2012. De vertoning van "Vesche Vis en Nieuwe Liefde" stond 2 dagen op het programma in het Gemeenschapshuis te Zeebrugge, met een beperkt aantal plaatsen. Toen we plaatsnamen zaten beide actrices op het podium aan tafel, Mariette was volop garnalen aan het pellen. Toen de laatste mensen plaatsnamen ging ze de zaal in met haar schoteltje om enkele toeschouwers te laten genieten van verse garnalen. Hierbij heette ze iedereen welkom en vroeg ook waar ze vandaan kwamen. Er was zelfs iemand van Zottegem. "En goa gie da verstoan?" vroeg Mariette. "Is iedereen d'er , me goan ton mo beginnen".
Van journalistiek naar theater
Frieda Vanslembrouck, die aan de hand van diverse interviews van vissersvrouwen dit stuk maakte, zet een authentieke oude vissersvrouw neer die in dat sappig kustdialect haar wedervaren vertelt. Lise Bouttery, haar dochter speelt de rol van Marlies. De jonge vissersvrouw, de kleindochter van Mariette, is in verwachting. Wachtend op haar man, een visser. Deze leren kennen via haar zus. Het was een macho van een vent. Maar liefde is blind en die macho werd haar man. En zo horen we het verhaal van drie generaties Martha's. Beklijvend Volkse kroniek op scene, straattheater zoals sommige dit noemen. Maar het beklijft, ontroerd, doet ons lachen. Tot zelfs commentaar gevend en meezingend.Het leven van een visser was zwaar, evenals voor zijn vrouw en familie, die wacht met de vraag komt hij thuis? Vroeger konden ze hun mannen horen op de radio, maar konden niets terugzeggen. Later met de opkomst van de ciebie, de CB dus, konden ze al eens iets terugzeggen. En met de draagbare kon er zelfs één in het autootje geïnstalleerd worden. De geboorte van de kinderen, de visser die vuil thuiskomt, zich wast en scheert onder de ogen van zijn kleine die hem voor het eerst ziet. "Mama, je go bluven wé; die vint". De oorlog, elkaar jaren niet zien, de verhuis naar Engeland, Bristol. Levend in een krakemiekig huisje, een kustplaatsje "woar alle hoeren rost zien". Weinig comfort, ratten in de oven die de rijsttaart opaten. Vader ergens schuilhoudend in Frankrijk. Op een ei varen, een mijn, vader en bemanning dood. Het verdriet, wetend dat zo'n dingen kunnen gebeuren. Maar in een vissersmilieu blijf je, zelfs al is je vader op zee gestorven. Marlies vertelt volop over haar lieve man, de machovisser, hoe ze hem heeft leren kennen. De feesten, carnaval, kerstmis,… op café. Een visser kan niet drinken, zolang op zee zonder alcohol en dan drie dagen thuis, feesten, een nieuw kind erbij,… en natuurlijk ook ruzies, te lang op café waar Mariette ook was.
Tussendoor zong Lise ( Marlies ) ook enkele vissersliedjes, zichzelf begeleidend op synthesizer. Mooie, oude authentieke nummers. Hier en daar werd in de zaal lustig meegezongen. " …vesche vis en nieuwe liefde, moeder en dochter in 't zelfde schuitje. En 't is niet altijd platte zee, laat staan platte rust..." Ook Mariette liet haar zangkwaliteiten horen. Dit toen ze over Engeland vertelde, naar school gaan, huiswerk, in het Engels. Want daar had ze de taal geleerd. ' God save the Queen,...' even later zeggend dat het King moest zijn, er was toen nog geen Queen.
'Oe is't wuvetje, wanneer lopen ze binnen?'
'Heb je z'n schufeletje nog nie gehoord?'
'Is 't e schone paaie van deze keer?'
't Ga were 3 dagen feeste zijn!'
'Als hij maar were niet door de noene valt!'
Rosette, Francine, Simone, Maria, Lucienne, Diane, Jessica,
Renilde, Rachel, Iris, Vera, Kelly, Nicole…
Een gezellige avond met veel volk in de zaal die het milieu kennen of er zelfs nog in thuis horen...
(PS-Eigen Berichtgeving-Foto: PS)
De volledige fotoreportage vindt U hier...
Meer over Theater Zeebrugge Sociaal
Afdrukvriendelijke versie
Mail permalink naar dit bericht