Nieuws uit de Brugse regio
Duke Ellington Orchestra brengt nog steeds de swingende jazz
Brugge, maandag 29/4/2013. Zondagmiddag werden we nog eens ondergedompeld in een Nostalgia concert in de Brugse Stadsschouwburg. Edward Kennedy Ellington, beter bekend als "The Duke" leider van de magistrale bigband liet een prachtige erfenis van nummers na. "Take the A Train", "Caravan" en "It Don't Mean a Thing ( If it Ain't Got That Swing ) om er maar enkele te noemen. Na zijn dood nam zijn zoon Mercer K. het roer over. Zijn twee zonen Edward en Paul speelden ook mee in de bigband. Pauls eerste trip was al op 8 jarige leeftijd, net of hij werd opgevoed met een bedoeling. Op een bepaalde dag nam Mercer zijn zoon apart en zei hem, " Son, this is all yours, make sure you keep it going ".
Swingend
Hij hield woord en hoe, The Duke Ellington Orchestra doet nog altijd de swingende jazz jaren van de twintiger en dertiger jaren herleven. "Satin Doll", "The Eight Veil", "The Mooch", ... anderhalfuur werden we verwend op de magistrale klanken. Er werd enorm veel gesoleerd, bijna ieder bandmuzikant kreeg zijn schijnwerper, tot de bassist en de drummer toe. Jammer dat Paul er niet was, de orkestleider van dienst was Tommy James. Nadat hij zijn studies op de Manhattan School of Art stopte ging hij verder muziek studeren bij een formidabele leraar, namelijk Tommy. Ze werden vrienden voor het leven en tevens werd T. James de mede leider van het orkest.Tommy is een uitstekend muzikant en orkestleider, maar zijn presentatie komt ietwat stuntelig over.
Hij excuseerde zich dat zijn I Pod op zijn hotelkamer lag en moest zodoende nu en dan in de partituren van zijn muzikanten kijken. Geen idee of iedereen dezelfde mening had, maar soms was hij moeilijk te verstaan. Welk nummer er nu kwam of de naam van zijn muzikanten. Of waren het de zenuwen, jetlag, ... bij momenten kwam hij dan ook weer geestig om de hoek. " The man with the purple socks", de saxofonist droeg paarse sokken en toonde ze. In zijn geestdrift bleef de kabel van zijn micro vastzitten, " That's why there are wireless mikes".
Ze hadden een special guest, de Australische Kristen Cornwell mee die drie nummers bracht, o.a. "I'm in a Sentimental Mood". Sinds 2004 woont deze uitstekende jazz zangeres in ons land.
Na 90 minuten zei Tommy, " We will end with a little bit of rock and rythm".
"Thanks all folks, maar als jullie het echt willen, we kunnen nog een nummertje brengen maar dan moeten jullie wel enkele cd's aan onze stand kopen in het buitengaan."
(Patrick Stieperaere-Eigen Berichtgeving/Foto: Stippy)
De volledige fotoreportage vindt U hier...
Meer over Concert Rock/Pop/... Andere Culturen Geschiedenis
Afdrukvriendelijke versie
Mail permalink naar dit bericht